Big Mummy's boys

Big Mummy's boys “ลูกโตช้า” ปัญหาใหม่ของสังคมเร่งรีบ

โดย สรวงมณฑ์ สิทธิสมาน 26 ธันวาคม 2550 08:28 น.

ท่ามกลางความเร่งรีบของชีวิตประจำวันในแทบจะทุกเรื่องราว ที่ดูเหมือนต้องสัมพันธ์กับเรื่องของ “เวลา” เรื่องของความ “เร่ง” “รีบ” และ “เร็ว” ไปซะทุกเรื่อง

เริ่มชีวิตตั้งแต่ตื่นนอน ก็ต้องสัมพันธ์กับเวลาทุกนาที... 7 โมง ต้องอาบน้ำ... 8 โมงออกจากบ้าน... 9 โมงต้องประชุม... 10 โมงต้องไปพบคนโน้นคนนี้... เที่ยงต้องกินข้าว... บ่ายต้อง....ฯลฯ จนกระทั่งได้เวลานอนหลับ เพื่อที่จะเริ่มกำหนดเงื่อนเวลาใหม่ในวันถัดไป
แม้แต่เรื่องของการงาน ที่ในอดีตจะแข่งกันเรื่องคุณภาพ แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นว่า เรื่องคุณภาพตามกันทัน เลยต้องหันมาควบคู่เน้นเรื่องเวลาด้วย ใครเร็วกว่าได้เปรียบ
ทฤษฏีนี้ถูกทำให้เชื่อว่าผู้คนต้องเร่งรีบแข่งกับเวลาอยู่ตลอดเวลา จากที่ “ใครดีใครได้” ก็กลายมาเป็น “ใครเร็วใครได้” และทิศทางการแข่งขันและการใช้ชีวิตก็เลยมุ่งเข็มทิศโดยมีเงื่อนเวลาเป็นตัวกำหนดชีวิตในประจำวันไปซะหมด
แต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องไปซะหมด เพราะวงจรชีวิตของมนุษย์ยุคโลกาภิวัตน์ ก็ยังมีเรื่องสวนทางอยู่
หนึ่งในนั้นคือ การใช้ชีวิตคู่ของผู้คน ที่นับวัน “ช้า” มากขึ้นเรื่อยๆ
ถ้าไม่แต่งงานช้า ก็มีลูกช้า
บางประเทศถึงขั้นวิกฤต ต้องใช้นโยบายของภาครัฐออกมาช่วยกระตุ้นให้ประชากรของตนเร่งแต่งงาน และเร่งผลิตลูกให้ทันต่อความต้องการของประเทศที่ต้องมุ่งพัฒนาประเทศโดยใช้ “เวลา” เป็นเงื่อนในการขับเคลื่อนประเทศให้ได้ตามที่ต้องการ
ส่วนทิศทางเรื่อง “ช้า” ไม่ใช่เฉพาะแต่งงานช้า หรือมีลูกช้าเท่านั้น แต่ทิศทางที่ “ลูกโตช้า” กำลังเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
เหตุเกิดเพราะเมื่อหนุ่มสาวเติบโตถึงวัยทำงานต่างก็ไม่ยอมแยกครอบครัวจากพ่อแม่ กำลังกลายเป็นปัญหาใหม่ที่ใหญ่ไม่แพ้กัน โดยเฉพาะสังคมชาติตะวันตก
เรื่องที่เด็กหนุ่มสาวเรียนจบแล้วแยกตัวออกจากบ้านไปหางานทำ เป็นเรื่องธรรมดาของบ้านเรา และทิศทางส่วนใหญ่จะเป็นเช่นนั้น โดยเฉพาะเด็กต่างจังหวัด ที่มักจะชอบแสวงโชคในเมืองกรุงก็มาเช่าหอพักบ้านพัก เพื่อทำงานในเมืองกรุง นี่ยังไม่นับรวมเด็กในเมืองกรุงที่ข้ามเขตแล้วติดปัญหาการจราจรก็แยกตัวออกไปใช้ชีวิตตามลำพังก็เห็นกันถ้วนทั่ว เป็นเรื่องปกติ
แต่สำหรับชาติตะวันตกถือว่าไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่..!!
กรณีของหนุ่มชาวอิตาเลียนกำลังประสบปัญหาใหม่ ที่เรียกว่า เป็นพวก ‘Mammoni’ หรือ ‘Big Mummy's boys’ คือคุณลูกยังทำตัวเป็นลูกชาย(ตัวโต)ของคุณแม่อยู่ตลอดเวลา จะขออยู่กับพ่อแม่ไม่ยอมย้ายออกมาจากบ้าน และไม่มีแนวโน้มซะด้วยสิ
จากการสำรวจหนุ่มชาวอิตาเลียนพบว่าราว 67% ยังคงอาศัยอยู่กับพ่อแม่ โดย 8 ใน 10 มีอายุต่ำกว่า 30 ปี และอายุเฉลี่ยที่จะย้ายออกจากบ้านพ่อแม่คือ 36 ปี
ส่วนอีก 40% ของคนที่ออกจากบ้านไปแล้วก็ตัดสินใจหวนกลับมาอยู่กับพ่อแม่อีกครั้ง
ถึงขนาดทำให้ทางการของอิตาลีไม่สามารถนิ่งนอนใจได้ เพราะการที่หนุ่มวัยทำงานอยู่กับพ่อแม่จนแก่นั้นมีผลกระทบต่อการพัฒนาประเทศอย่างมาก
“เราต้องทำให้บิ๊กเบบี้พวกนี้ออกจากบ้านให้เร็วที่สุด เพราะหากยังอยู่กับพ่อแม่ก็อาจจะไม่สนใจแต่งงานสร้างครอบครัวหรืออยากจะมีความเป็นอิสระในด้านต่างๆ แต่พอใจที่จะอยู่ในความดูแลของพ่อแม่ต่อไป” Tommaso Padoa-Schioppa รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังกล่าว
ในขณะที่นักเศรษฐศาสตร์ กล่าวว่าสาเหตุที่ทำให้คนหนุ่มไม่ยอมแยกตัวออกมา หรือไม่ยอมแต่งงาน สาเหตุน่าจะมาจากค่าใช้จ่ายของการแยกตัวออกมาอยู่เองในปัจจุบันสูงมาก อีกทั้งติดความสบาย เพราะพ่อแม่มักจะจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย และชีวิตความเป็นอยู่ให้โดยตลอด
อีกประเด็นหนึ่งก็คือ พ่อแม่เลี้ยงดูด้วยรูปแบบไม่ค่อยให้ทำอะไรเอง ก็เลยติดสบาย ทำให้ไม่อยากที่จะรับผิดชอบอะไรมาก ประมาณว่ายังอยากเป็นลูกของพ่อแม่ตลอดไป
ด้วยปัจจัยนี้เอง ในปี 2008 รัฐบาลอิตาลีจึงมีนโยบายช่วยเหลือการสร้างเนื้อสร้างตัวของคนโสด โดยเสนอนโยบายลดหย่อนเงินภาษีจำนวน 700 ปอนด์ ให้แก่คนหนุ่มที่มีอายุต่ำกว่า 30 ปี ที่มีรายได้ต่อปีไม่เกิน 10,500 ปอนด์ ส่วนผู้ที่มีเงินได้เกินกว่านั้นจะได้ลดหย่อนภาษี 350 ปอนด์
นอกจากนี้ รัฐบาลจะช่วยออกค่าที่พักอาศัยสำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยที่อยู่ห่างจากบ้าน 65 ไมล์ขึ้นไปด้วยเป็นจำนวน 19% ของค่าที่พัก
ปัญหานี้ไม่ได้เกิดเฉพาะที่อิตาลีเท่านั้น
ปัญหา ‘Big Mummy's boys’ เริ่มแพร่ขยายไปในประเทศแคนาดา ซึ่งพบว่าหนุ่มสาวชาวแคนาเดียนในปัจจุบันมีอัตราการเติบโตเข้าสู่วัยผู้ใหญ่เต็มตัวล่าช้ากว่าคนรุ่นพ่อแม่เช่นกัน
จากการศึกษาข้อมูลประชากรอายุระหว่าง 18-34 ปี ในช่วงปี 1971 – 2001 โดยสำรวจใน 5 ประเด็น ได้แก่ จบการศึกษา ย้ายออกจากบ้านพ่อแม่ มีงานประจำ การสานความสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม และการมีลูก
ข้อมูลที่น่าตกใจคือการก้าวผ่านสถานภาพจากวัยรุ่นสู่วัยผู้ใหญ่ของชาวแคนาเดียนในปี 2001 นั้นใช้เวลานานกว่าผู้คนในปี 1971 ส่งผลให้หนุ่มสาวชาวแคนาเดียนในปัจจุบันนี้มีอิสระในการดำรงชีวิตช้ากว่า จบการศึกษาช้ากว่า อยู่อาศัยกับพ่อแม่ยาวนานขึ้น เข้าสู่ชีวิตการทำงานช้ากว่า แต่งงานช้าและมีลูกช้า เป็นผลให้ขั้นตอนในการใช้ชีวิตล่าช้าไปหมด
อืมม์ ....อย่างน้อยทุกอย่างก็ไม่ได้ “เร่ง” “รีบ” และ “เร็ว” ไปซะทุกเรื่อง
แต่จะว่าไปแล้ว ปัญหาเรื่อง “ลูกโตช้า” ในบ้านเราก็มีเหมือนกัน แต่เป็นปัญหาเรื่องการเลี้ยงดูซะมากกว่า เลี้ยงไปเลี้ยงมา ไหง...ลูกไม่โตสักที ..!!
ลองสำรวจดูสิคะ...!!

http://manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9500000153423