โอกาสดียิ่ง ของคนไทย

โอกาสดียิ่ง ของคนไทย
อารักษ์ คคะนาท ..พูดจาประสาสื่อ

มติชน 26 เม.ย. 51 - โอกาสที่ว่านี้คือโอกาสทุกอย่าง ที่ต้องรีบเรียนรู้จากวิกฤตอาหาร และราคาอาหารแพงซึ่งเกิดขึ้นทั่วโลก

ที่ทำให้ไทยถูกจับตาจากนานาชาติไปโดยปริยาย เนื่องจากเป็นประเทศที่ส่งออกข้าวมากที่สุดเป็นอันดับแรก

กระทั่งนาย *เจมส์ อดัมส์* รองประธานธนาคารโลก ภาคพื้นเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก ยังแสดงความหวั่นไหวต่อการตัดสินใจส่งออกข้าวของไทย ว่าจะจำกัดปริมาณส่งออกเช่นประเทศปลูกข้าวอื่นๆ อย่าง อียิปต์, อินเดีย, เวียดนาม, อินโดนีเซีย และกัมพูชา เพื่อให้พอเพียงต่อการบริโภคภายในประเทศของตัวหรือไม่

ซึ่งจะยิ่งทำให้ปริมาณข้าวที่ต้องเฉลี่ยกันกินทั่วโลก น้อยลงไปอีก

เสียงหวั่นไหวที่มาจากองค์กรสำคัญๆ ยังกล่าวโทษทำนองว่า วิกฤตข้าวหรือราคาข้าวแพงที่เกิดขึ้นนี้ เป็นเพราะประเทศกสิกรรมที่ส่งออกข้าวทั้งหลาย หันไปปลูกพืชเพื่อใช้เป็นพลังงานทดแทนมากขึ้น แทนที่จะทำการกสิกรรมเพื่อป้อนชาวโลก

ทำให้ปริมาณผลผลิตลดต่ำลง จนแทบจะกลายเป็นทุพพิกภัย เกิดภาวะข้าวยากหมากแพง

อันเป็นการกล่าวโทษที่ส่งเดช และพูดเห็นแก่ได้ไปหน่อย

หากชาวโลกต้องหันไปคิดหาพลังงานทดแทนมาใช้ ก็มิใช่เพราะบรรดาประเทศส่งออกน้ำมัน หรือนายหน้าขายน้ำมัน พากันปั่นราคาจนชาวโลกแทบจะอยู่กินกันไม่ได้แต่แรกหรือ

และหากพวกเขาต้องคิดหาพลังงานช่วยตัวเอง ใครจะสมควรเป็นผู้กล่าวโทษพวกเขาได้ อยู่ที่พวกเขาจะคิดจัดสรรปันพื้นที่ให้เหมาะควรแก่การบริโภคของพลเมืองของเขาอย่างไร ก่อนจะเหลือส่งออกมากกว่า

เกษตรกรในสหรัฐอเมริกาเอง ก็เพาะปลูกข้าวโพดเพื่อผลิตพลังงานทดแทน ยิ่งกว่าเพื่ออุตสาหกรรมอาหาร ทำให้ปริมาณผลผลิตถั่วเหลืองและข้าวสาลีลดน้อยลงเช่นเดียวกัน

สิ่งที่ปู่ย่าตายายไทยพร่ำพูดมา โดยเฉพาะบรรพบุรุษชาวปักษ์ใต้ที่ว่า *ขวัญข้าวเท่าหัวเรือ ขวัญเกลือเท่าหัวช้าง* ให้เห็นความสำคัญยิ่งยวดของข้าวกับเกลือ

อย่ากินทิ้งกินขว้าง ให้เห็นคุณค่าของข้าวแต่ละเม็ด

ปรากฏขึ้นยืนยันชนิดไม่ต้องอธิบายอะไรอีกต่อไปแล้วในวันนี้ว่า *เงินทองเป็นมายา ข้าวปลาคือของจริง* เช่นชาวนา *ม.จ.สิทธิพร กฤดากร* เคยเปล่งเป็นอมตะวาจาไว้

โอกาสดียิ่งที่เราต้องรีบเรียนรู้อย่างที่ว่าก็คือ ใครที่ยังไม่เห็นสำคัญกับการกินทิ้งกินขว้าง ต้องรีบเปลี่ยนนิสัยสันดานเสีย

สาวๆ หรือแม้แต่หนุ่มๆ ที่คิด (เอาเอง-ไม่รู้ใครสอน) ว่า ถ้ากินให้งามก็ต้องเหลือติดจานไว้หน่อย สองสามคำ อย่ากวาดกินให้เกลี้ยงเหมือนตายอดตายอยากมาแต่ไหน ก็ต้องเลิกคิดแบบนั้น เพราะการกินข้าวให้หมดไม่ใช่เพราะตายอดตายอยาก แต่เพราะรู้จักคุณค่าข้าวของที่บริโภค

ตักข้าวแต่พอกินมิให้เหลือทิ้ง กินแต่พอประมาณเท่าที่กำหนดว่าจะตัก

เราส่วนมากที่เป็นชาวเมืองต้องละเอียดถี่ถ้วน เพราะชาวนาชาวสวนชาวไร่ ยังสามารถใช้ข้าวเหลือเล็กๆ น้อยๆ เลี้ยงหมูได้

โอกาสอีกอย่างสำหรับคนรักที่จะเป็นนักการเมือง ต้องตระหนักกับตาและใจในวันนี้ด้วยแล้วว่า การเกิดในประเทศกสิกรรมนี้ ประกันชีวิตตัวเองและลูกหลานไปยาวนานตราบกัลปาวสาน แต่ต้องสายตายาวไกลพอจะคิดแบ่งสรรพื้นที่สำหรับการกสิกรรมให้ดี ให้มีอยู่มีกินไปได้ตลอดโดยไม่ลำบาก ในราคาที่คนกินกันได้ทั้งประเทศ

มิใช่ราคาที่กินได้แต่คนรวย

ปกป้องผืนดินสำหรับการเกษตรไว้ มิใช่ละเลยปล่อยให้ไปเป็นแหล่งอำนวยความสะดวก หรือสถานที่หาความสำราญ สำหรับคนมีเงินมากกว่าคนอื่นๆ อยู่กลุ่มเดียว

หากจำเป็นต้องปลูกพืชเพื่อใช้เป็นพลังงานทดแทน ก็ต้องกำหนดปริมาณพื้นที่ให้เหมาะสม

เลิกเสียสติคิดเป็นดีทรอยท์แห่งเอเชียได้แล้ว เพราะผลิตรถยนต์ออกมากี่ล้านคัน คนไทยก็เป็นแต่คนงานผลิตเท่านั้น เงินรายได้ข้างมากย่อมกลับไปสู่ญี่ปุ่นหรือฝรั่งเจ้าของรถ ซึ่งประเทศอุตสาหกรรมหนักปัจจุบัน ถ้าเป็นไปได้ เขามีแต่ยกโรงงานไปสร้างมลภาวะอยู่ในประเทศอื่น เขาไม่ทำในบ้านเขาเองให้เกิดปัญหากันแล้ว

ตื่นกันหมดหรือยัง หรือยังเมาเงินเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาเจือจานให้อยู่

หันมาหาอุตสาหกรรมอาหารให้จริงจัง เลี้ยงพลเมืองตัวเองให้อยู่ดีก่อน ระหว่างที่คิดจะเลี้ยงโลก

และที่จำเป็นยิ่งยวด เป็นโอกาสที่ต้องลงทุนทั้งขนส่งมวลชน และขนส่งสินค้าขนานใหญ่ หมดยุคเผาผลาญน้ำมันกันอย่างไร้ระบบระเบียบได้แล้ว คิดค้นคว้าเรื่องพลังงานทดแทน พลังงานแสงอาทิตย์ พลังงานลมหรืออื่นๆ ให้เป็นเรื่องเป็นราว

เพื่อจะได้เป็นประเทศอู่ข้าวอู่น้ำอย่างมั่นคง ไม่ต้องคอยพึ่งพาผู้อื่นไปเกือบจะทุกสิ่งทุกอย่าง

แต่ก่อนอื่น ต้องใช้โอกาสนี้เป็นคนคุณภาพขึ้นมาทันทีทันใด เลิกใช้ปากทำงาน หรือเห็นแก่ตัวเห็นแก่พวกแก่พรรค ปล่อยบ้านเมืองไปตามยถากรรมต่อไปอีก

เสียชาติเกิด

โดย : มติชน วันที่ 26/04/2008



http://www.biothai.net/news/view.php?id=6243